सन्दीप् खरे

सहजंच उठते तुझी पापणी
सहजंच झुकते खाली अलगद
आणि आम्ही इथे बिचारे
एका नजरेमध्ये गारद!

पापणीत या फ़डफ़डणारी
खुळ्या जीवांची फ़ुलपाखरे
वयात येती सूर्यकिरण ते
तुझ्या पापणीत थरथरती जे!

तुझी पापणी दिवसरात्रीच्या
मैफ़िलीतला पंचम गहिरा
लवलवता ती या हृदयाची
सतार होते दिडदा दिडदा

तुझ्या पापणीतून अडकली
'हो-नाही' ची अनवट कोडी
मिटून उघडे क्षणार्धात त्या
आमुच्यासाठी युगे थबकती

तुझी पापणी हळवी, अल्लद
तरी आम्हाला भलता धाक
तुझी पापणी चुकवून देतो
नकळे कितीदा तुलाच हाक

सहजंच आता उघड पापणी
सहजंच सुटू दे आमचे प्राण
काय एकदा निकाल लागो
दिगंत होवो अंतर्धान!!